How it's done #2 | Making a cricket ball

Je ooit afgevraagd hoe een cricketbal gemaakt wordt en waarom die dingen zo krankzinnig duur zijn? In deel 2 van het off-season feuilleton How it's done wordt dit snel duidelijk. Dit vakmanschap zou niet misstaan op een Oude Ambachtenmarkt. Realiseer je meteen waarom je per team een afgemeten hoeveelheid ballen van je club ter beschikking krijgt en het de moeite loont zoekgeslagen ballen terug te vinden.

Belangrijkste ingrediënten: leer, kurk, touw, garen en nog wat goedjes die de milieucontrole in ons land niet zouden passeren. Om van de ARBO maar niet te spreken. Enfin, kijk zelf maar.

Wederom vonden we in de archieven van British Pathé een prachtig filmpje uit 1939 over het maken van cricketballen. Het lijkt erop dat de industriële revolutie, waar de Engelsen terecht zo trots op waren, deze beroepsgroep had overgeslagen. Wat een verschrikkelijk werk!

In 1956 filmde Pathé nogmaals de ontwikkelingen op dit gebied, nu in kleur. Opnieuw een kijkje in de keuken... letterlijk.

In veel Pakistaanse fabriekjes gaat het er nu nog niet heel veel anders aan toe dan in bovenstaand filmpje. Een fraai gemonteerde bedrijfsfilm van het befaamde merk Kookaburra laat ook zien dat er anno nu in de werkwijze weinig is veranderd. Gelukkig zijn daar de werkomstandigheden inmiddels wel sterk verbeterd en wordt er gebruik gemaakt van moderne technieken.

Komende winter worden door het Bestuur weer ballen besteld voor het seizoen 2015. Wil je als VRA-lid of supporter extra ballen (per doos à 6) bestellen voor eigen gebruik, bij wijze van sponsoring voor een team of om te gebruiken voor vriendschappelijke wedstrijden, laat het dan tijdig weten. In principe ontvang je per team van de club alleen nieuwe ballen voor competitiewedstrijden.