In Memoriam: Jaap Grootmeijer (1940 - 2021)

Zover mij bekend hebben weinig VRA prominenten de eer gekregen om in een landelijk dagblad besproken te worden. Dat was wel het geval bij de onlangs overleden Jaap Grootmeijer (81jaar) in de Volkskrant rubriek ‘Het Eeuwige Leven’ van journalist Peter de Waard.

Ons lid van verdienste Jaap Grootmeijer was 42 jaar lid. Kwam oorspronkelijk van V.V.V. in vroege tijden ooit nog kampioen van Nederland. Een welkome aanvulling voor ons Eerste, voornamelijk als bowler. Trouwde in 1957 op zeer jeugdige leeftijd met Tineke, ze waren 64 jaar getrouwd, kregen drie kinderen en 7 kleinkinderen. De oudste Rim wist de druk om te gaan cricketen te weerstaan, maar Lotte en Amber moesten eraan geloven. Zijn kleinkinderen Pjotr en Thomas Pasierowski groeide uit tot goede cricketers, die in alle teams van het eerste tot het zaterdagmiddag gespeeld hebben.

Jaap z’n grote betekenis voor VRA begon als bestuurslid, samen met dochter Lotte, om de enorm gegroeide jeugdafdeling van VRA voort te zetten. Met z’n drive kwam hij regelmatig in aanvaring met het bestuur dat maar weinig zag in het ongebreideld open zetten van de poort voor jongens en meisjes uit andere culturen. Zo verliezen wij de eigen clubcultuur, was de gedachte. ‘Niets mee te maken’, zei Jaap Grootmeijer, als wij zo blijven doorgaan met navelstaren is er straks geen cricket meer in Amsterdam en Nederland’.

Hij organiseerde coaches, trainingen, begeleiders van teams en zijn jaarlijkse sluitingsdag voor de jeugd was een openbaring. Ieder kind won een prijs, een lint, een beker, of een opgestoken duim. Hij ontfutselde op een van zijn wijnreizen naar Australië de cricketschoenen van de fastbowler Dennis Lilee. Die schoenen staan ieder jaar op een andere kamer van een VRA-junior. De club heeft thans een bloeiende jeugdafdeling met zo’n 90 jongens en meisjes.
Tegelijkertijd was Jaap Grootmeijer jarenlang manager van het eerste elftal. Hij ondersteunde de spelers binnen- en buiten het veld met hun loopbaan. In de jaren dat ons Eerste jaren achter elkaar kampioen van Nederland werd stonden er na de slotwedstrijd niet alleen zo’n 50 flessen champagne. De flessen waren ook versierd met speciale etiketten met VRA-logo en op de fles alle data van kampioenschappen uit het verleden.
Hij organiseerde cricketreizen voor VRA-leden naar Bordeaux en Porto, was actief met wijnveilingen voor de Flamingo’s, maakte deel uit van de Westindie toer met de CC Binnenhof en was actief bij SGS.

Jaap Grootmeijer was een man met een mening, niet alleen een roeper, maar vooral een doener. Zo zorgde hij bij alle begrafenissen van de club voor een krans in clubkleuren met dito lint. En een man van tradities. Hij ging 50 jaar lang met de hele familie naar Playa d’Aro en verbleef ’s winters 10 jaar lang 2 maanden in Kaapstad.
Jaap heeft veel betekend voor onze club. Een paar keer per jaar, vergezeld door zijn vrouw Tineke, een vrolijke, lachende, zomerse wervelwind. Het plekje naast de screen aan de city end, was exclusief voor Jaap. Als je erlangs liep kon je kort groeten, graag niet te lang blijven staan want hij wilde niet gestoord worden bij het kijken. De enkele keer dat hij niet op het plekje zat bij thuiswedstrijden kon je hem vinden op het tweede veld waar zijn kleinzonen speelden.

Jaap Grootmeijer: onvervangbaar en onmisbaar. Vierkant postuur, hagelwit overhemd, VRA-das met zilveren insigne als verdienstelijk lid en een grijze flanel met verse vouw.
VRA dankt Jaap Grootmeijer en zijn familie voor een levenslange dienstbaarheid aan de club. En laat niemand het wagen om op dat plekje naast te screen te gaan zitten.

John H. Wories