Dödesu ka?!

Dödesu ka?!*

Nu dezer dagen vele ogen in de sportwereld op Japan zijn gericht, moeten we het ook maar eens over cricket in dat land hebben.
Pardon, cricket in Japan??

Bij Japan denk ik aan Murakami, Kawasaki, Kobayashi en sushi. Aan Yokohama, Yoko Ono, Karaoke, Hokusai en Honda. Soms ook aan Hiroshima en Nagasaki, helaas.

Maar bij Japan denk ik nooit aan cricket. Japanners doen aan judo en als ze wat zwaarder zijn aan sumoworstelen. Ze voetballen steeds beter ( Honda!) en spelen fanatiek en zeer goed honkbal. Toch zijn de Osaka Lions, de Osaka Stars, de Osaka Kings en de Royal Osaka Tigers geen honkbal- , maar cricketclubs. Evenals de Kobe Hawks, de Tokyo Rhinos en de Akishima Aviators. Ze komen allemaal uit in de Japan Cup, de grote Japanse T20-competitie met overwegend Japanse spelers. Sinds het begin van de jaren ’80 in de vorige eeuw is cricket in Japan niet meer uitsluitend het domein van de expats.

Behalve om de Japan Cup wordt er in competitieverband door de mannen ook gespeeld in de JCL, de Japan Cricket League (40 overs) en de JPL, de Japan Premier League ( T20 voor de beste spelers uit de Japan Cup). De beste vrouwen spelen in de JWCL en dan is er nog de J Bash, een soort JCL voor dames.

Het begon ooit in (ja,ja) Yokohama, waar in 1868 de eerste cricketclub werd opgericht door een Schotse (!) theehandelaar. Kort daarna, in 1870, werd er ook in de belangrijke havenstad Kobe in clubverband gecricket. Deze Hyogo cricketclub veranderde haar naam na een jaar in Kobe Cricket Club, een voornamelijk Britse aangelegenheid. Onderstaande ansichtkaart vormt daarvan een overduidelijke illustratie.

Het is mooi weer op deze dag in het jaar 1910. De fotograaf laat ons getuige zijn van een intensieve oefen(?)sessie in en rond de netten op de Eastern Recreation Ground van Kobe. Er wordt door de Britse dames zonder cap, maar mèt hoed, gebowled. Under arm zo te zien. We nemen tevens een legguardloze lefthanded lady waar en een mevrouw in de covers zet haar hoed nog even goed. Onder weer andere respectabele hoofddeksels en een parasol wordt er op het bankje recht voor ons, met ons meegekeken.

Opvallend is, dat het ‘vuile veldwerk’ ( in de kooi en het outfield) wordt verricht door mannen, die beslist niet ogen als de partners van de aanwezige dames. Misschien waren er in die dagen voor expats fielders tegen een aantrekkelijk tarief te huur. En die man in het wit, daar rechts op de achtergrond, met zijn handen in zijn zakken. Ook een fielder of een stille aanbidder?

De Kobe Cricket Club kreeg er rond 1890 een honkbalafdeling bij, maar hield in de Tweede Wereldoorlog op te bestaan. Begrijpelijk voor een club, die grotendeels uit ‘geallieerde’ leden bestond. De Recreation Ground heet nu Higashi Yuenchi Park, waar ieder jaar de ruim 6000 slachtoffers van de grote aardbeving rond Kobe in 1995 worden herdacht.

Er wordt niet meer gecricket in het park. Ook niet door de Kobe Hawks, bij wie trouwens op nummer 3 , met welhaast wekelijks succes, ene Umair Zulfiqar bat. Zouden ze dat bij Punjab weten?

Tom Matena

*How is that?! [In fonetisch Japans]