VRA - Rood en Wit, Twenty20

Gespeeld op 10 mei

VRA: 231 voor 1

Rood en Wit: 145 voor 5

VRA wint met 86 runs

Bezing mij, o muze, de man!

Dit wordt een lange lofrede, een lofrede op Ben Cooper. Als er ooit een match in het teken van een man heeft gestaan dan was het wel deze. Misschien behoorde de aanval van Rood en Wit niet tot de sterkste in het land, maar dan nog. Al in de eerste over maakte Ben duidelijk wat zijn bedoelingen waren. Nadat zijn kompaan Mitch een eentje had gedrukt barstte Ben los. Twee vieren en een zes kwamen van zijn bat, de opmaat tot iets groots. Met achteloos gemak haalde hij keer op keer uit. De zessen vlogen verder en verder, de zoektochten naar het leer duurden langer en langer. Zelfs van een afstand was duidelijk te zien dat de Rood en Wit bowlers er niet meer in geloofden. In de 17e over bereikte Ben zijn century, maar ook toen bleek zijn honger niet gestild. Maar liefst 39 runs voegde hij in het vervolg nog aan zijn totaal toe. 139 runs waren tenslotte zijn deel. U hoort het goed beste lezer 139 runs. Dat hij not out bleef spreekt bijna vanzelf. Hij batte als een Griekse God en Griekse Goden gaan niet uit. VRA kwam uiteindelijk tot het monumentale aantal van 231 runs en stelde hiermee Rood en Wit voor een onmogelijke opgave. Dat de Haarlemmers toch nog betrekkelijk veel runs op het bord brachten, kwam doordat VRA zijn sterkste bowlers spaarde en Rood en Wit in de persoon van J. Case een bekwaam batsman had. Al met al een memorabele avond in het Amsterdamse bos, zeker voor Ben Cooper, wiens lof niet genoeg bezongen kan worden.

H.O.