In Memoriam: Michiel Soeters (1944-2017)

Afgelopen weekend bereikte ons het droevige bericht dat Michiel Soeters is overleden aan de gevolgen van acute leukemie. Met zijn overlijden gaat een bijzonder groot VRA-hart verloren, want Michiel heeft jarenlang namens VRA als umpire gefungeerd en ook op vele andere wijze was hij een grote steun voor de vereniging. Michiel was altijd erg bescheiden over zijn cricket verrichtingen en trad het liefst wat in de achtergrond. Als blijk van waardering voor zijn jarenlange inzet ontving Michiel afgelopen januari daarom tijdens het Drie Koningen Diner uit handen van onze voorzitter de Twelfth Man Cup.

Een van zijn vele VRA-vrienden, Tom Matena, heeft een mooi stuk geschreven om Michiel te herinneren:

Michiel Soeters, de onverstoorbare.

Voordat veel VRA’ers het genoegen hadden om mèt Michiel Soeters te spelen, hebben een aantal het probleem gehad om op het cricketveld zijn tegenstander te zijn. Ik was er één van.

Eind jaren’60 zal het zo’n beetje zijn begonnen. “Dat geblokte kereltje met dat brilletje, dat is hem”, had onze captain gezegd, “meestal gaat hij openen en je krijgt hem moeilijk uit.”

Michiel beantwoordde elke wedstrijd weer aan deze beschrijving. Met onorthodox voetenwerk (de fameuze Soeters–shuffle), een goed oog en sterke polsen. Maar bovenal met een onuitputtelijke hoeveelheid geduld en een onverstoorbaarheid, waarop Seneca en Epicurus jaloers zouden zijn geweest. Michiel kwam in die dagen uit voor BCC uit Breda, een vrolijk en gezellig cricketgezelschap, waarin de Delftse ingenieur niet direct uit de toon, maar wel opviel. Ook al, omdat hij nooit opgaf. Nooit, zelfs niet met een flinke hoofdwond, opgelopen in de eerste innings van de wedstrijd VUC – BCC, waarmee hij retired en wel naar een Haags ziekenhuis werd vervoerd om vervolgens een paar uur later stoïcijns de winning hit in de 2e innings van diezelfde wedstrijd ( dat kon toen nog ! ) te produceren.

Enige jaren later emigreerde Michiel naar Amsterdam, werd lid van VRA, en maakte daar zowel de sportieve als de morele plichten van de echte stoïcijn waar. Een stoïcijn immers, wordt geacht ook zijn sociale plichten te vervullen.En dat deed Michiel binnen de vereniging VRA in menig opzicht. Als jeugdleider, als bestuurslid en niet in het minst als GOC ( Groot Organisatorisch Captain ) van de VRA-veteranen gedurende de jaren ’80 en een beetje ’90. Onder het motto: ‘Als iemand anders voor de wedstrijdtactiek zorgt, zorg ik ervoor, dat er wedstrijden zijn. En spelers.’ Zo geschiedde. Michiel belde net zo lang tot het veteranenXI-tal daadwerkelijk uit elf spelers bestond. Desnoods haalde hij ze van huis op en leverde ze ’s avonds weer voor de deur af.

Toen de veteranen in de loop der jaren langzaam maar zeker vanuit de flanellen verkasten naar de ligstoelen langs de boundary of elders, was Michiel steeds vaker onder de rook van het Kremlin en aan de oevers van de Neva te vinden. Daar werd niet gecricket, maar zag men wel graag opslagplaatsen, industriehallen en havenhoofden gebouwd worden. Dat kon Michiel ook. En ’s zomers speelde hij dan cricket voor SGS of trad namens VRA als bondsumpire op. Dat laatste volgens het credo: Noodzakelijke klussen dienen te worden geklaard.

Michiel, je was een bescheiden, maar onmisbare cricketkameraad!

Tom Matena

VRA zal Michiel erg missen en wij wensen zijn familie veel sterkte toe bij het verwerken van dit verlies. Er is mogelijkheid om afscheid te nemen van Michiel op vrijdag 15 december om 16.30 uur in Crematorium Iepenhof, Hoflaan 18, 2616AA, Delft.